Տեր, այս անգամ լուռ ու հոժար եմ վերադառնում վրանիդ տակ,
Ընդունի՛ր որդուդ,
Անապատում կրկին ինձ գտար, վերքերի ու արյան մեջ,
ՈՒ ասացիր` ապրի՛ր։
Թևերս բացեմ ու վեր
բարձրանամ ամպի ծվենով,
Հուսո դռները մեկիկ հետ տանեմ`
Կանչերը մեղմիկ շոյեմ համրորեն,
Ձուլման տեսիլքը կլանեմ նորեն,
Իջնեմ հագեցած ու էլ չլացեմ:
Մենք, շատ թե քիչ տանելի ապագա ունենալու համար, պետք է աշխատենք բազմակողմանիորեն հասկանալ հզորների ու թույլերի հարաբերությունների անատոմիան։
Բնականաբար, եթե ուժեղների ու թույլերի հարաբերությունների հետ առնչված երկրորդական հանգամանքները դնենք մի կողմ, ապա այդ հարաբերությունների կայուն ու երկուստեք իմաստալից լինելու համար, ընդհանուր առմամբ, պետք է հավասարակշռություն լինի, մի կողմից, ուժեղի համար թույլի օգտակարության և, մյուս կողմից էլ, թույլի համար ուժեղի կողմից պաշտպանվածության միջև...